Rehber | Kategoriler | Konular

HALTER

Alm. Stammgewicht (n), Kugelhantel, Scheibenhantel (f). Fr. Haltére (m). İng. Dumbbell. Barbell. Ağırlık kaldırma esâsına dayanan bir spor dalı. Demir veya tahta bir sapla birleştirilen yuvarlak veya yassı iki kütlenin meydana getirdiği âlet. Eski devirde atlayıcılara çeviklik kazandırmaya yarayan taştan veya kurşundan yapılma uzun kütle.

Birçok milletin bağlı olduğu Milletlerarası Haltercilik ve Beden Eğitimi Federasyonu (F.İ.H.C.) tarafından yarışmalar hakkında karar alınır. Halterde yalnız amatör lisans tanınmıştır. Atlet sâdece Halter Federasyonunun yönetmeliği altında düzenlenmiş bir yarışmaya katılabilir.

Halter müsâbakaları, eni ve boyu 4 m, yüksekliği 10 cm olan tahtadan bir ring üzerinde yapılır.

Halter yarışmalarında gâye, sporcunun yerde bulunan ağırlığı tek veya iki kolla baştan yukarı kaldırmasıdır. Hareketleri; baskılama (yerden kesme), koparma, omuzlama ve silkme (atma)dir. Sporcunun her harekete göre seçtiği ağırlık için üç deneme hakkı vardır.

Müsâbakaları, biri ring âmiri olan üç hakem ile, beş kişiden müteşekkil bir jüri ve bir spiker ile, sekreter idâre eder. Haltere takılan ağırlıklar demir levha şeklindedir ve bu ağırlıklar 2,5 kg ve katlarıdır. Yarışmalara katılacak ekiplerin her ağırlık sınıfından birer halterciden meydana gelmesi ve ekibin âzamî ağırlığının (7 halterci için) 550 kilogramı geçmemesi lâzımdır.

Halterciler kısa kollu bir fanila, şort, atlet suspansuarı veya tek parçalı bir mayo giyerler. Ayakkabılarının ökceleri ise 4 santimetreden yüksek olamaz. Eğer halterci kemer takarsa kemerin kalınlığı 10 santimetreyi geçemez. Halterciler müsâbakalardan 1 saat 15 dakika önce tartılırlar. Tartı esnâsında o katagori için tâyin edilmiş bütün hakemlerin orada bulunması lâzımdır.

Halter için vücut yapısı husûsiyeti mühimdir. Bu sebeple diğer spor branşlarıyla meşgul olan sporcular muayyen dozlarda halter yapmak sûretiyle fizikî yapı ve kuvvetlerini artırarak daha ileri rekorlara erişebilirler. Yarışmacıların kilolarına göre kategorileri şöyledir:

OLİMPİYAT ŞAMPİYONLARI

52 kg

1972SmalcerzPolonya337,5 kilo

1976WoroninS S C B243,5 kilo

1980AliewS S C B243,0 kilo

1984ZengÇin Halk Cum.235,0 kilo

1988Sevdalin MarinoBulgaristan270,0 kilo

1992İvan İvanovBulgaristan265,0 kilo

56 kg



1972FöldiMacaristan377,5 kilo

1976NourikianBulgaristan262,5 kilo

1980Daniel NunenKüba275,0 kilo

1984WuÇin Halk Cum.267,5 kilo

1988Oxen MirzoianSSCB292,5 kilo

1992Chun Byung KwapGüney Kore287,5 kilo

60 kg



1972NourikianBulgaristan402.5 kilo

1976KolesnikovS S C B285,5 kilo

1980MezinS S C B282,5 kilo

1984ChenÇin Halk Cum.282,5 kilo

1988Naim SüleymanoğluTürkiye342,5 kilo

1992Naim SüleymanoğluTürkiye320,0 kilo

67,5 kg



1972KırshinowS S C B460,0 kilo

1976KorolS S C B305,0 kilo

1980RoussevBulgaristan342,5 kilo

1984YaoÇin Halk Cum.320,0 kilo

1988Joachim KunzDoğu Almanya340,0 kilo

1992İsrael MlitosionBDT337,5 kilo

75 kg



1972BikowBulgaristan485,0 kilo

1976MitkoffBulgaristan335,0 kilo

1980ZaafetBulgaristan360,0 kilo

1984RadschnskyFederal Almanya340,0 kilo

1988Borislav GudikovBulgaristan375,0 kilo

1992Fedor KassapuBDT357,5 kilo

82,5 kg



1972JennessenNorveç507,5 kilo

1976SchariSSCB365.0 kilo

1980VardanyanSSCB400,0 kilo

1984BecheruRomanya355,0 kilo

1988İsrail ArsamakowSSCB377,5 kilo

1992Pirros DimasYunanistan370,0 kilo

90 kg



1988Anatoly KhrapatySSCB412,5 kilo

1992Kakhi KakhiBDT412,5 kilo

100 kg



1972KlikolovBulgaristan525,0 kilo

1976RigertSSCB382,5 kilo

1980ZarambeÇekoslovakya395,0 kilo

1984MilserFederal Almanya385,0 kilo

1988Pauel KuznetsovSSCB425,0 kilo

1992Viktor TregubayBDT400,0 kilo

110 kg

1972AlxejewSSCB640,0 kilo

1976AlexejewSSCB440,0 kilo

1980RahmanovSSCB440,0 kilo

1984Oberburgerİtalya390,0 kilo

1988Yuri ZakharevitchSSCB455,0 kilo

1992Ronny WellerBirleşik Almanya417,5 kilo

1972 Olimpiyatlarına kadar koparma, silkme ve pres adları altında üç dalda yapılan halter müsabakaları bu târihten sonra sâdece koparma ve silkme dallarında yapılmaya başlandı. Toplam kilolarda 1972'den sonra görülen düşüşler bu sebepledir.

Târihçesi: Mîlattan önceki olimpiyatların programında da halter vardı. Yalnız, bu halter yarışmaları belirli bir ağırlığı kaldırmak şeklinde değildi. Ağır bir taşı kaldırmak, bu taşı belirli bir yere kadar taşımaktı. Bu spor M.S. özellikle Orta Avrupa'da yapıldı. Oradan Mısır'a, Türkiye'ye, Japonya'ya kadar gitti, daha sonraları göçmenler halteri Amerika'ya da götürdüler.

Türkiye'de modern anlamıyla halter sporunun yapılması 1900 yılında başlamıştır. Fakat Türklerde daha önceleri ağırlık kaldırma idmanları yapıldığı bilinmektedir. Ağırlık kaldırma sporuna Osmanlılar zamânında pâdişâhlar özel ilgi göstermişlerdir. Sultan Dördüncü Murâd Han, mermerden yapılma 102,56 kg ağırlığında bir gülleyi, her sabah Haremden Hasbahçeye ve Bağdat Köşküne kadar taşıdığı ve akşam dönüşünde tekrar Hareme kadar götürdüğü bilinmektedir.

Türkiye'de modern halter sporuna Galatasaray Lisesi Beden Eğitimi Öğretmeni Faik Üstün'ün şahsî gayretiyle başlandı. Faik Beyi Hakkı Köprülü, Filozof Rızâ Tevfik, İhsaniyeli Rıfat gibi amatör sporcular tâkib etti. Daha sonraları Türk halterciliğini milletlerarası müsâbakalarda başarıyla temsil eden halterciler yetişti.

Türkiye'nin ilk milletlerarası halter müsâbakalarına katılması 1924 Olimpiyatlarında oldu. Müstakil olarak Türkiye Halter Federasyonu 1960 yılında kurulmuş, bu yıldan sonra halter sporu yurdumuzda yaygınlaşmıştır. 1988 Seul Olimpiyatlarında Naim Süleymanoğlu'nun Olimpiyat şampiyonu olması ilgiyi daha çok arttırmıştır.


Konular